Η καταιγίδα για μας τους δυο αρχίζει τώρα.
Τώρα λυτοί και δεμένοι εδώ δε σε κρατούν.
Μα όταν βρεθείς απ’ τον ουρανό στην κατηφόρα,
όσοι μαζί μου σε είχαν δει θα σε ρωτούν:

"Πού είν’ εκείνος, πού είν’ εκείνος;"
θ’ ακούς κι εσύ θα κλαις.
"Πού είν’ εκείνος, πού είν’ εκείνος;"
μαζί μ’ αυτούς θα λες.
"Πού είν’ εκείνος, πού είν’ εκείνος;"
θα σε ρωτούν ξανά.
"Πού είν’ εκείνος;", μα εγώ για σένα
δε θα ’μαι πουθενά.

Η καταιγίδα για μας τους δυο αρχίζει, κοίτα.
Τώρα τα χείλη σου αλλού ζητούν φωτιά να πιουν.
Μα όταν βρεθείς απ’ την αγκαλιά στην άδεια νύχτα,
όσοι μαζί μου σε είχαν δει θα σε ρωτούν:

"Πού είν’ εκείνος, πού είν’ εκείνος;"
θ’ ακούς κι εσύ θα κλαις.
"Πού είν’ εκείνος, πού είν’ εκείνος;"
μαζί μ’ αυτούς θα λες.
"Πού είν’ εκείνος, πού είν’ εκείνος;"
θα σε ρωτούν ξανά.
"Πού είν’ εκείνος;", μα εγώ για σένα
δε θα ’μαι πουθενά.