Κουράστηκα να σ’ αγαπώ, να θέλω να με θέλεις
Κουράστηκα να δύω εγώ κι εσύ να ανατέλλεις
Δε θέλω πια να ζω με ψεύτικα οράματα
Δε θέλω πια να ζω με εντολές και τάματα

Ισορροπία στις πιο λεπτές χορδές
Μες στου μυαλού μου τις πιο κρυφές γωνίες
Η επιθυμία να χαθώ σιωπηλά
Όλο ξεφεύγει κι όλο ξαναγυρνά

Λαβύρινθος είν’ η ζωή, χωρίς μίτο και Αριάδνη
Λαβύρινθος είν’ η ψυχή κι ο ταύρος στο σκοτάδι
Ψάχνει για να βρει και το πιο μικρό μου λάθος
Να κρίνει και την τιμή της πληρωμής να μάθω

Ισορροπία σ’ απόκρημνους γκρεμούς
Μα όταν αφήνομαι σ’ απύθμενους βυθούς
Η ηρεμία του βυθού και η σιωπή
Με ξαναφέρνουν πίσω στην αρχή

Ισορροπία στις πιο λεπτές χορδές
Μες στου μυαλού μου τις πιο κρυφές γωνίες
Η επιθυμία να χαθώ οριστικά
Όλο ξεφεύγει κι όλο...