Του θανάτου πικρή η ανάσα
Μας ζυγώνει σαν μια μαχαιριά
Θεέ μου τα φύλλα στα κλαριά
Έτσι πεθαίνουνε και τα πουλιά
Σκοτείνιασε, φεύγει η ζωή μας
Στάλα τη στάλα
Στιγμή στιγμή

Πέφτει το δίχτυ του θανάτου
κλείνει τα μάτια ο Θεός
κλείνει αργά το φως του ήλιου
μα αν ποτέ, θα `ρθει λυτρωμός

Μην κοιτάζεις ψηλά μην κοιτάζεις
Δε γελάει πια ο ουρανός
Γέρνουν τα στάχυα στο βοριά
Πέτρα στο στήθος μας τούτη η βραδιά
Μικρά τα χείλια σου γαρούφαλα
Χείλια σαν φλόγα
Σαν τη ζωή