Ο παρχάρτ’ ς εγκαλιάστεν με
είπε με ντο χαπέρ(ε)α
κι εγώ εκλώστα κι είπα ατόν
θα φεύω σ’ άλλα μέρ(ε)α.

Ατότε έρθεν εμαύρηνεν
τα σέρα τ’ εγαγκρώθαν
τ’ ορμία και τ’ορμόσειλα
αποθεμελιώθαν.

Ατώρα τσι θα τραγωδεί
τσι θα παιζ’ και κλαινίζ’ με
τσι θα συρίζ’ και σαίρουμαι
ποίος θα πρασινίζ’ με.