Έταιρον κι η Λυγερή παν’ όλεν τον ποταμόν.
Έταιρον επέρνιξεν, η κουτσή κι επόρεσεν.
Πέρνιξόν με, Έταιρε, το τσιαρκούλι μ’ δίγω σε.
Νιά περνίν περνίζωσε, νιά τσιαρκούλιν παίρω σε.
Πέρνιξόν με, Έταιρε, το ζωνάρι μ’ δίγω σε.
Το ζωνάρ’ τ’ εσόν ας εν, άλλο τάμαν τάξον με.
Πέρνιξόν με, Έταιρε, το βρασιόλι μ’ δίγω σε.
Ντο να φτάγω τ’ άκλερον, τ’ άψιμον να καίει ατό.
άλλο τάμαν τάξον μεν κι εγώ εσέν περνίζω σε.
Ασήν ψη μ’ κι ανέτερα, τ’ άλλα όλια δίγω σε.
Ασό σερ’ επέρπαξεν κι ατέν πέραν έσυρεν.
Δώσ’ με, κόρη, ντ’ έταξες και ντ’ εσυνετάγαμε.
Έμπρια μουν λιβάδια ειν’, πάμε εκεί και δίγω σε.
Έρθαμε κι εξέρθαμε κι εξακαμπανίσταμε.
Δώσ’ με, κόρη, ντ’ έταξες και ντ’ εσυνετάγαμε.
’Εμπρια μουν ρασία είν’ , πάμε εκεί και δίγω σε
Έρθαμε κι εξέρθαμε κι εξακαμπανίσταμε,
άρ δώσ’ , κόρη, ντ’ έταξες και ντ’ εσυνετάγαμε.
’Εμπρια μουν χωρία είν’ , πάμε εκεί και δίγω σε
Έρθαμε κι εξέρθαμε κι εξακαμπανίσταμε.
Δώσ’ με, κόρη, ντ’ έταξες και ντ’ εσυνετάγαμε.
Διέξ’ τ ατόν τη σκύλ’ τον υιόν, εγώ δεν κι δίγ’ ατόν!...