Εγώ δεν ήμουνα καμάρι κανενός,
μόνο μια πίκρα μες στης μάνας μου το στόμα.
Να υπακούω έχω μάθει από παιδί
και να ποτίζω με το δάκρυ μου το χώμα.

Γι’ αυτό λοιπόν αν μ’ αγαπάς
για τους τρανούς μη μου μιλάς,
μίλα για μας τους ταπεινούς,
μίλα για μας.

Ποτέ για μένα δεν εμίλησε κανείς
ούτε και γύρισε κανείς να με κοιτάξει.
Βραβεία και περγαμηνές εγώ ποτέ
ποτέ δεν πήρα για καμιά μεγάλη πράξη.