Είναι κάτι χέρια που δεν έχουν μπέσα,
που κρατούν μαχαίρια και ζητούν και ρέστα.
Ήπιες τη ζωή μου κι έφυγες πριν λίγο,
ήπιες τη ζωή μου και το δάκρυ πνίγω.

Το ποτηράκι που ’χεις πιει
μου λέει μέσα στη σιωπή
καινούργια αγάπη πως κοιτούν τα δυο σου μάτια.
Σε ρίχνω μέσα στη φωτιά,
στον πόνο δίνω μια γροθιά
και το ποτήρι όπως κι εσύ χίλια κομμάτια.

Είναι κάτι μάτια που ’χουν κάτι μέσα,
σου πουλάνε ζήλια και δεν έχουν μπέσα,
σου πουλάνε ζήλια και δεν έχουν μπέσα,
είναι κάτι μάτια που ’χουν κάτι μέσα.

Είναι κάτι χείλια που σκορπάνε φόβο,
σου πουλάνε ζήλια, δεν κρατάνε λόγο.
Ήπιες τη ζωή μου όλη στάλα στάλα
και τα δάκρυά μου σαν βροχής ψιχάλα.