Έχεις λίγα χρόνια, έχεις, καλέ
κι είναι από μάλαμα.
Μα γιατί δε με προσέχεις, καλέ
μήπως θέλεις μάλωμα;
Έχεις λίγα χρόνια, έχεις, καλέ
κι είναι από μάλαμα.

Πέρναγες κι η αγκαλιά σου ένας κήπος ήτανε
και του ήλιου οι ακτίνες όπως πέφτανε κι εκείνες
πόσο όμορφος στ’ αλήθεια ήσουν θα σ’ το είπανε.

Έχεις λίγα χρόνια, έχεις, καλέ
κι είναι από μάλαμα.
Μα γιατί δε με προσέχεις, καλέ
μήπως θέλεις μάλωμα;
Έχεις λίγα χρόνια, έχεις, καλέ
κι είναι από μάλαμα.

Δυο πουλιά σ’ ένα μπαλκόνι τη φωλιά τους χτίζουνε
έλα για ν’ αγαπηθούμε κι όσα χάσαμε να βρούμε.
Όταν φύγουνε τα νιάτα πίσω δε γυρίζουνε.

Έχεις λίγα χρόνια, έχεις, καλέ
κι είναι από μάλαμα.
Μα γιατί δε με προσέχεις, καλέ
μήπως θέλεις μάλωμα;
Έχεις λίγα χρόνια, έχεις, καλέ
κι είναι από μάλαμα.