Καλά μαντάτα, καλά μελλούμενα
δροσιές στη στράτα, παιδιά χαρούμενα.

Και τι δε θα `δινα να σ’ αποκτούσα
και τι δε θα `δινα ξανά να ζούσα.

Χρώματα με άγια ονόματα
στάρια μάτια μου σπαρμένα
Τι δεν έχω να σου πω
Τι δεν έχω να σου πω.
Σώματα μες τ’ αετώματα
λόγια χρόνια μου αρπαγμένα
Τι δεν έχω να σου πω
Τι δεν έχω να σου πω.

Χτυπούν καμπάνες
δελφίνια τρέχουνε
γιορτάζουν μάνες
ποια ξένα σ’ έχουνε.

Δάδα είναι η Ελλάδα
φέγγει από μακριά.