Κλαίει ο γέρο γαϊδαράκος
μέ παράπονο πολύ
Γιατί άνθρωπο τόν είπαν
καί είν’ μεγάλη προσβολή

Στά βαθειά τα γηρατειά του
άνθρωπο νά τόν ειπούνε...
Πώς τη λέν’ τέτοια κουβέντα
δίχως νά τόν λυπηθούνε

Κλαίει ο γέρο γαϊδαράκος
μέ παράπονο πολύ,
Λέει στ’ αναφυλλητά του
μέ σπαραχτική φωνή,

«Ανθρωπος εγώ δεν είμαι
καί μπορώ νά τ’ αποδείξω
Αντικλείδια εγώ δέ φτιάχνω
Δεν μπορώ νά διαρρήξω

Τά παιδιά μου δεν τα δέρνω
δέν μισώ δεν κοροϊδεύω
Δε μετέχω σέ απάτες
δέν σκοτώνω δεν ληστεύω

Εγώ δεν κάνω ατιμίες
ούτε σαμποτάζ καί φόνους
Στυγερές δολοφονίες
δέν πρόδιδω εγώ τούς νόμους

Ολα αυτά νά τα σκεφθήτε
γιατί λάθος έχει γίνει
Είμαι γνήσιο γαϊδούρι...
άνθρωπος δεν έχω γίνει!»