Περίμενες να σε χτυπήσει η μοίρα
Περίμενες στον δρόμο να βρεθείς
Για να με θυμηθείς
Εμένανε που πήρα
Για χάρη σου τον δρόμο της ντροπής

Θα πρέπει πρώτα να πεθάνω για να `ρθείς
Και να ζητήσεις απ’ τον τάφο μου συγγνώμη
Από ανθρώπους και Θεό κι αν δικαστείς
Για μένα θα `σαι η ένοχη ακόμη

Με άφησες στην πίκρα να γεράσω
Και συ την πόρτα τώρα μου χτυπάς
Και λες πως μ’ αγαπάς
και θέλεις να ξεχάσω
Πως ήσουν της ζωής μου ο φονιάς