Άδειασα το φως του ήλιου
μέσα στο ποτήρι,
και το ήπια στην υγειά σου
μία ρουφηξιά,
απ’ το άνθος της ζωής μου
μάζεψες την γύρη,
κι αυτό κλείστηκε για πάντα
μες τη μοναξιά.

Ρεφρέν…..
Η γιορτή έλαβε τέλος
έσπασε το βέλος
του θεού του ερωτά μου
που είχα μέσα στην καρδιά,
η γιορτή έλαβε τέλος
έσπασε το βέλος
κι ότι ζούσε στη σκιά μου
βρέθηκε μπροστά…...

Σφράγισα με βουλοκέρι
ένα γράμμα άδειο,
και στο έστειλα να μάθεις
τώρα πως περνώ,
στης καρδιάς μου το λιμάνι
στέκεις σαν ναυάγιο,
που το ξέβρασε το κύμα
απ’ τον ουρανό.