Τρίζει στο πάτωμα το ξύλο,
τρίζουν τα τζάμια στα παράθυρα
Τρίζει η ζωή μου και θα σπάσει
Πάλι εγώ δε τα κατάφερα
Μέσα στο σώμα μου είσαι ξένος
και ας σε αγάπησα παράφορα
Είσαι απ’ το χέρι μου χαμένος
Πάλι εγώ δε τα κατάφερα

Είναι τα χέρια σου λεπίδες
Που μου χαράζουν τις ελπίδες
Μη χαρακώνεις το φιλί
Μη μου ματώνεις το κορμί

Ραγίζει ο τοίχος στο ταβάνι
τα όνειρά μου πίσω τα ’φερα
Το κρύο φως να με ζεστάνει
Πάλι εγώ δε τα κατάφερα
Δίνω σ’ εσένα τη ζωή μου,
μα εσύ την πέταξες αδιάφορα
Στάζει βροχή μες στη ψυχή μου
Πάλι εγώ δε τα κατάφερα