Στον άδειο τον σταθμό,
ταξιδιώτες της σιωπής.
Μείναμε η βροχή κι εγώ,
περιμένοντας να `ρθείς.

Το τρένο σου έφυγε
δρόμο τόσο μακρινό
δίχως να `χει γυρισμό.

Κι ο κόσμος που περνάει
αδιάφορα κοιτάει.
Δεν βλέπω πια κανέναν,
περιμένω μόνο εσένα.

Χειμώνιασε ξανά
κι είμαι τόσο μοναχή,
πώς περνάει η ζωή.

Τριγύρω μου σιωπή,
η χαρά προσπέρασε,
μια αγάπη τέλειωσε.