Είναι θυσία ρε σε βρωμικο βωμό γι’ αυτό ακούστε τι θα πω

Κάπου και εσύ θα’ χεις ακούσει ιστορίες
ή από εδώ και εκεί τις μαρτυρίες
για εργάτες που χαθήκανε στο Πέραμα στη ζωνη
για ένα μεροκάματο που το όνειρο σκοτώνει.
Για ζωές κρεμασμένες πάνω σε σκαλωσιές
να δουλεύουν μουρμουρίζοντας το χθες
να ζητάνε απ’ το Θεό, να βγούνε λέει με το καλό
απ’ τα σκοτεινά αμπάρια για να δουν τον ουρανό.
Μα αλήθεια είναι θυσία σε βρωμικο βωμό
γι’ αυτό φωνάζω δυνατά ρε και γαμώ
τους εργατοπατέρες, τα στημένα σωματεία
και κάθε γαμημένη εταιρία.
Που τα’ χει κάνει πλακάκια μ’ αυτές τις αδερφές
που έχουν γαλόνια στις άσπρες τις στολές
κι αυτό το κράτος που είναι αδύναμο να βάλει
κάποιες βάσεις σωστές και να επιβάλει.
Όλα τα μέτρα εκεί που παίζονται ζωές
μα θα μου πεις ρε βλάκα τι είναι αυτά που λες
αυτοί θέλουν καλά στημένη την απάτη
δεν έχει κέρδος να προσέχεις τον εργάτη.
Πρέπει να καίει η λαμαρίνα να πονάει το ματσακόνι
και γρήγορα η δουλειά ρε να τελειώνει
γι’ αυτό φωνάζω ψηλά στον ουρανό
πως όλα αυτά είναι θυσία σε βρωμικο βωμό.

Είναι θυσία σε βρωμικο βωμό.
Είναι θυσία.

Γι’ αυτό μ’ αυτά τα λίγα λόγια βγάζω τον θυμό μου.
Για όλα αυτά που γίνονται κάτω απ’ τον γκρίζο ουρανό εκεί στο Πέραμα.
Και δεν ξεχνάω ρε όσους πέθαναν άδικα.
Και δε με νοιάζει εσείς τι λέτε.
Και πως τους δικαιολογείτε όλους αυτούς τους μαλάκες που φταίνε.
Εγώ δεν ξεχνάω και πονάω μαζί μ’ αυτούς που ακόμα ελπίζουν.
Γιατί όλα αυτά είναι θυσία σε βρωμικο βωμό.