Σήκω πάνω, μη ντρέπεσαι,
μη γίνεις ένα με τον εχθρό σου.
Σήκω σου λέω, να φαίνεσαι,
σκούπισε λίγο το μέτωπο σου.
Πάτα στα πόδια σου, μπορείς δεν μπορείς.
Πάψε να βλέπεις το αύριο κρεμάλα.
Πρόσεξε λίγο κι απέναντι θα δεις
μεγάλα χέρια μικρά όμως σινιάλα.
Σήκω, σου λέω, να κάνω χάζι.
θυμήσου λίγο απ’ την περήφανη θωριά σου
κι απ’ της μικρής φυλακής το περβάζι,
πάψε να παίζεις με τη σκια σου.
Σήκω αδερφέ μου απ’ το σκοτάδι·
έστω κι έτσι με τα μάτια πρησμένα.
Κλέψε νερό απ’ το δικό τους πηγάδι
κι αν ανταμώσουμε δος μου κι εμένα.
Τράβα, σου λέω, είμαστε μόνοι,
δεν περισσέψαν για μας προφητείες,
μα το παλεύουμε κι ας φάμε σκόνη
στο φευγιό απ’ τις βουβές πολιτείες.
Τράβα μακριά απ ’ αυτούς κι όπου να `ναι,
αρνήσου τα εύκολα και δος του απ’ τη σκάλα,
κι αν σε φωνάζουνε κι αν σε κοιτάνε,
μη λογαριάσεις τα μικρά τους σινιάλα.
Σήκω πάνω, μη ντρέπεσαι.
Σήκω, σου λέω, να φαίνεσαι.
Σήκω πάνω, μην αφήνεις στιγμή να ξεθαρρεύει και να χαίρεται καμιά τους κουφάλα.
Κόψε με τα δόντια δυνατά, τράβα, κόψε το σκοινί και βάλε φωτιά στην κρεμάλα.
Kι άλλα, βρωμικα χέρια μεγάλα που πάντα πλέκουνε της λύπης στεφάνια
και τα βάφουν μ’ αίμα για τα μικρά τους σινιάλα, τέρμα περηφάνια.
Fiera κι όμως ήρθε η μέρα που έβαλες τέρμα
στα χίλια χρόνια περιπλάνηση σε γη κι αέρα
κι ευτυχώς είμασταν εδώ πέρα.
Fiera...κι όμως ήρθε η μέρα.