Ναι, να χεις το νου σου να μετράς συνέχεια τα σημάδια του ουρανού σου
Ναι, να χεις το νου σου να μην πνιγείς ποτέ μες στους λυγμούς σου
Ναι, να χεις το νου σου να στρώσεις μοναχός σου το δρόμο του χαμού σου
Ναι, να χεις το νου σου, βάλε σημάδι ένα αστέρι του ουρανού σου.

Από τα μέρη σας αδέρφια τα υγρά και σκοτεινά,
φτάνουν στα μέρη μας λόγια δυο φορές πιο φωτεινά
από τον ήλιο τον αιώνιο της χαράς δυνάστη
που αγκαλιάζει τα κουφάρια μας στο κλείνον άστυ.
Mα κάπου εδώ στα δυτικά σ’ ένα μικρό λιμάνι
απαγκιάζει η αρμάδα μας μετά από κάθε σεργιάνι
λίγο να γιάνει και σαν γλυκάνουν οι καιροί θα ξεμπουκάρει
φάτσα στ’ ολόγιομο φεγγάρι.
Ρότα γνωστή απ’ τη Μεσόγειο στη Σκοτία
τίγκα τ’ αμπάρια μας από ατσάλι και φωτιά
για τη μεγάλη νύχτα και τον αβέβαιο σκοπό μας
ακολουθώντας τα σημάδια από τον ξάστερο ουρανό μας
μ’ όλο το βιος μας και τα συμπράγκαλά μας
μήπως και το αύριο δεν πάει με τα νερά μας.
Μα θ’ ανταμώσουμε κι ας είναι τα πανιά βαριά
γιατί η φωνή μας κάνει τον κόσμο μια οργιά.