Παρασκευή μεσάνυχτα
ξημέρωμα Σαββάτο
και εγώ με μάτια ορθάνοιχτα
μ’ ένα πικρό γιατί
καημό γεμάτο

Με ταπείνωσες σαν ανθρωπάκι
λες και το 'χες μέσα σου μεράκι,
το λιοντάρι που 'χα μέσα στην καρδιά
να το ποτίσεις για νερό φαρμάκι

Χίλιες φορές να πέθαινα
παρά να με προδώσεις,
να 'μαι αητός περήφανος
κι εσύ με μπαμπεσιά να με λαβώσεις