Χάνουμε τα πάντα και φταίμε όλοι μαζί
που σε λίγο καιρό θα ζητιανεύουμε ζωή
θα κλέβουμε χαρές ή θα γιορτάζουμε τη θλίψη
θα ζηλεύουμε ευτυχία κι όλα όσα έχουμε κρύψει
θα πνίγουμε έτσι εύκολα το δάκρυ
θα βιαζόμαστε να πούμε πως τη βρήκαμε την άκρη
θα ντυνόμαστε ακριβά θα `χουμε ψηλό καθρέφτη
θα τα βλέπουμε αλλιώς θα τον έχουμε για ψεύτη
της ζωής μας ο σκοπός θα είναι ένα τιμόνι
θα φοβίζει η μοναξιά και θα σκοτώνει
θα σπουδάζουμε για `κείνους θα πονάμε όμως για μας
θα φωνάζουμε ο φόβος να φανεί σαν τσαμπουκάς
θα γλύφουμε όσα φτύνουμε δε θα υπάρχει λάθος
αυτά που σιχαινόμαστε θα γίνουμε με πάθος
θα δουλεύουμε περιμένοντας μια αργία
για να `χει η μιζέρια μας και μια δικαιολογία

Χάνουμε, τι κάνουμε
Ζωή σε χάνουμε, τρομάζουμε
Τα πάντα χάνουμε και δεν αλλάζουμε
Μόνο φωνάζουμε
Για όσα χάνουμε

Νέοι άνθρωποι που λες αγκαλιά με νέο αιώνα
και μη σε δω να κλαις τήρησε τον κανόνα
η εξέλιξη σε θέλει απ’ τα πιο σκληρά παιδιά της
η καινούργια σου μητέρα έχει αίμα στην ποδιά της
θα σε πάρει αγκαλιά με τα χέρια λερωμένα
θα γελάει ενώ τρομάζεις με τα δόντια σου σφιγμένα
μα κάποιοι σκέφτονται για σένα
φτιάχνουν το αύριο ενώ μισούν τα περασμένα
ό, τι δε βρεις εσύ και τα παιδιά σου
θα `χει πνιγεί απ’ αυτά που `χεις μπροστά σου
ό, τι δε νιώσεις μη βιαστείς πουθενά να το χρεώσεις
κοίτα στην πάρτη σου εξηγήσεις πια να δώσεις
φταις κι εσύ φταίω κι εγώ για ό,τι χάνουμε
και μη φοβάσαι κι οι δυο τρομάζουμε
άλλοι το βουλώνουμε και άλλοι το φωνάζουμε
άλλοι πονάμε κι άλλοι τρομάζουμε

Χάνουμε, τι κάνουμε
Ζωή σε χάνουμε, τρομάζουμε
Τα πάντα χάνουμε και δεν αλλάζουμε
Μόνο φωνάζουμε
Για όσα χάνουμε