Ρωγμές στο φράγμα τσάμπα το τάμα
κι εσύ ψυχή μου ζητιανεύεις να γενεί ένα θαύμα
για να κυλήσει το ποτάμι όπως πρέπει αργά
και να μπορέσουμε μαζί του να κυλήσουμε σιγά
Μα δε σ’ ακούει κανείς καλύτερα έτσι μπορεί
να πνίξει τ’ άχρηστα στον βούρκο και να χαρεί
που δεν υπάρχει το παλιό της ψυχής το φράγμα
μετά το γέλιο θα `ρθει το κλάμα
Κι αν προσπαθήσεις ποτάμι να με πνίξεις πάλι
τελευταίο θα βουλιάξει το κεφάλι
Για να σ’ αφήσω μια ματιά και μια κραυγή
να θυμάσαι ότι κυλάς στη γη
κι όχι εκεί που σου `σκαψαν να πας
για να πνίξεις ακόμα κι όλα εκείνα που αγαπάς
Κι αν δε με πάρεις μαζί σου δε με νοιάζει
εδώ στη γη πατάω γερά δε με τρομάζει

Το ποτάμι κυλάει
κι όποιος θέλει μιλάει
Το ποτάμι κυλάει
ο Θεός να μας φυλάει
Το ποτάμι κυλάει
ναι, όπου του σκάβουν κυλάει
Το ποτάμι κυλάει
κάποιος για πάρτη μας κρυφά κάπου γελάει

Και τη ντροπή την παίρνω εγώ μαζί απ’ έξω
μα τη σιωπή σου την πετάω δε θ’ αντέξω
Τράβα λοιπόν εκεί πιο κάτω θα χυθείς
και μ’ όσα σέρνεις μαζί σου θα χαθείς
Εγώ εδώ low bap αγκαλιά με τη φωτιά
σ’ ένα παιχνίδι μ’ ανοιχτά όλα τα χαρτιά
και σ’ όσους πήρες μαζί σου καλή τύχη τους λέω
θα σε κοιτάω ποτάμι να φουσκώνεις κι ίσως φταίω
που δεν έπεσα κι εγώ μαζί τους να πνιγώ
μα έχω χάσει εξάλλου μέσα σου έναν αδερφό
από παλιά και πού μυαλό
κι εκείνος νόμιζε πως ήξερε ποιο είναι το καλό
Τράβα λοιπόν μ’ όσους βιαστήκανε να πέσουν στα νερά σου
δε θα κρατήσει για πολύ η χαρά σου
Σε περιμένει πιο κάτω κάποιος που σε ξέρει
για να δει όσους χαθούν χωρίς ν’ απλώσει χέρι