Ειμ’ ο Βαγγέλης ο μπεκρής
που ρίχνω φίνο ζάρι
στις λέσχες σαν με βλέπουνε Ι
τρέμουνε σαν το ψάρι

Με ξεύρουνε πως τα κουνώ
κι εξάρες όλο φέρνω
οι μάγκες δε με παίζουνε Ι
γιατί όλο τους τα παίρνω

Γειάσου Κατσαρέ !

Βρε Βαγγελάκη αστ’ αυτά
δεν μας τα ξαναπαίρνεις
δεν είμαστε κορόϊδα πια Ι
δεν μας την ξαναφέρνεις

Αν είσαι μάγκας κι έξυπνος
αν είσαι κεχριμπάρης
τα ζάρια κούνα έμορφα Ι
και τότε θα τα πάρεις