Ας ήταν κάπου γραμμένο
έστω για απολογισμό
κάθε που χάνω το τρένο
πάντα βρίσκω ένα σταθμό
συνοδεύω τους άλλους και μένω

Μ’αυτόν τον έρωτα που χρόνια αμέτρητα
δεν υποκρίνεται
για τ’αφιέρωμα της προσμονής
γι’αυτόν τον έρωτα που απαραίτητα
κρατάει κι αμύνεται
ως το ξημέρωμα της πληρωμής

Ας ήταν κάπου γραμμένο
για να δείχνει αληθινό
όπου κι αν είπα πεθαίνω
βρήκα λόγο για να ζω
τυχερό κι ακριβά πληρωμένο
μα μένω

Μ’αυτόν τον έρωτα που χρόνια αμέτρητα
δεν υποκρίνεται
για τ’αφιέρωμα της προσμονής
γι’αυτόν τον έρωτα που απαραίτητα
κρατάει κι αμύνεται
ως το ξημέρωμα της πληρωμής