Σκουπίζω μια στάλα καφέ
Που πέφτει στο πάτωμα
Κρατάω τη δικιά σου εικόνα
Τελευταία στιγμή

Αχ να ‘βγαινε πάλι η ζωή
Χωρίς άλλο πόλεμο
Κρατάω μια ιδέα από σένα
Τελευταία στιγμή

Τελευταία στιγμή
Κι εγώ λέω δε με νοιάζει
Κι ας αλλάζω ζωή
Δε με πειράζει
Τελευταία στιγμή
Ίδια μοιάζει η πράξη
Και παλεύω να πω
Όλα θα `ναι εντάξει

Κοιτάζω μια στάλα βροχής
Να πέφτει στον ώμο σου
Περνάει απ’ τα μάτια σου, τρέχει
Κυλάει σαν στιγμή

Αχ, να `ξερα αλήθεια που ζει
Η αλήθεια κι ο νόμος σου
Αν κράτησες μόνο για μένα
Αυτή τη στιγμή