Αυτό το λένε χωρισμό,
μα εγώ το λέω μαχαιριά.
Φεύγεις και μες στον χαλασμό
τα πάντα λιώνουν σαν κεριά.
Έχει η ανάσα μου κοπεί,
νιώθω πως πέφτω στο κενό.
Με κουρελιάζεις σαν χαρτί.
Γιατί, γιατί;

Γιατί σημάδεψες την ύπαρξή μου
και το σημάδι σου μου το ’κανες πληγή;
Γιατί καρφώθηκες μες στην ψυχή μου;
Γιατί μ’ αφήνεις και γκρεμίζεται όλη η γη.

Αυτό το λένε χωρισμό,
μα εγώ το λέω συμφορά.
Φεύγεις και μέσα στο σεισμό
γκρεμίζονται όλα στη σειρά.
Είχα σε σένα βασιστεί,
μ’ έκανες να σ’ εμπιστευτώ.
Τώρα με διώχνεις σαν ληστή.
Γιατί, γιατί;