Ξαναβρέθηκα στον ίδιο το σταθμό
που κατέβαινα για να ρθω να σε βρω
και θυμήθηκα τ’ αντίο
τα φιλιά μας μες στο κρύο
και το δάκρυ σου στα χείλη μου ζεστό

Ξαναβρέθηκα στον ίδιο το σταθμό
και κοιτάζω με το βλέμμα το θολό
το ρολόι έχει κολλήσει
κι ό,τι είχες ζωγραφίσει
στο παγκάκι, έχει σβήσει από καιρό

Και δεν μπορώ να σταματήσω να λυπάμαι
γιατί δεν έπαψα ποτέ μου να θυμάμαι

Να θυμάμαι ένα ένα
που μετρούσαμε τα τρένα
πόσο λάμπανε τ’ αστέρια
πώς σου ζέσταινα τα χέρια
πως χαθήκαμε για πάντα ξαφνικά

Ξαναβρέθηκα στον ίδιο το σταθμό
και θυμήθηκα ένα γκρίζο πρωινό
που χες βρει μέσα στο χιόνι
το γατάκι σου να κρυώνει
και μου το `φερες στο σπίτι να το δω