Ο καλύτερός μου φίλος
Κάθισε εδώ στον καναπέ
Κι όπως τα λέγαμε και πίναμε καφέ
Φίλοι φίλοι το σταφύλι
Κι έπαθα τέτοια ταραχή
Σαν να μου παίρναν οι αγγέλοι την ψυχή

Και για να μη πολυλογούμε
Ξύπνησα μέσα στα φιλιά
Με τον καλύτερό μου φίλο αγκαλιά
Και του είπα έρωτά μου
Είναι η σάρκα ασθενής
Γι’ αυτό ποτέ μη γίνεις «φίλος» αλληνής

Δεν εμπιστεύομαι φιλίες
Με φλιτζανάκια του καφέ
Στις τρεις τη νύχτα σε διθέσιο καναπέ
Είμαι παθούσα και μαθούσα
Ξύπνησα μέσα στα φιλιά
Με τον καλύτερο μου φίλο αγκαλιά

Λογικά μπορεί να ήταν
Μόνο μια σχέση φιλική
Μα η καρδιά έχει δικιά της λογική