Γεννήθηκα σε μια σπηλιά από πανί, σε μια σκηνή,
που άλλοτε έπαιζε Μακμπέθ, άλλοτε Γκόλφω, Γενοβέφα ή Δον Ζουάν με το σπαθί
κι άλλοτε πάλι τη ζωγράφιζε η βροχή
κι άλλοτε πάλι τη ζωγράφιζε η βροχή

Γεννήθηκα σε μια σπηλιά από πανί, σε μια σκηνή
Στα ψέματα θα σκοτωθώ μου είπε ο πατέρας
κι η μητέρα μου βαφόταν γελαστή
είδα ζωή να παριστάνει τη ζωή
είδα ζωή να παριστάνει τη ζωή.

Κανείς τον άνεμο δε βλέπει
όμως εκείνος ξεριζώνει δέντρα από το χώμα
και φυσάει πανιά που σπρώχνουν τα καράβια μεσοπέλαγα.
Κανείς δεν είδε την ψυχή
κι όμως αυτή τον άνθρωπο διατάζει να γελάει και να κλαίει,
να σωπαίνει, μάσκες να φοράει
να παίζει θέατρο του κόσμου την αδιάβατη παγίδα.

Μπουλούκι ιερό, μπουλούκι ξεχασμένο
ζωή μου παιδική, κουρέλι ευλογημένο
στον κόρφο μου κρυμμένο, μη βραχεί.
Μπουλούκι ιερό, μπουλούκι τρελλαμένο
ζωή μου παιδική σαν κάστανο ανοιγμένο
στα κάρβουνα ριγμένο, να καεί.

Γεννήθηκα μ’ ένα κρυμμένο μυστικό, ένα γκρεμό
μέσα του πέφτω και ρωτώ
σε ποιον καθρέφτη ραγισμένο,
σε ποιο ρόλο να κρυφτώ
που είχα πατέρα και μητέρα ηθοποιό,
που έχω πατέρα και μητέρα ηθοποιό...