Να μην ξημέρωνε ποτέ
το Σάββατο εκείνο,
που έφυγες και μ’ άφησες
φαρμάκια για να πίνω.

Καταραμένο Σάββατο,
μου πήρες την χαρά μου,
συμφορά μου, συμφορά μου.

Σαν έφεξε η Κυριακή
απόφαση το πήρα,
να κλαίω πάντα στη ζωή
την μαύρη μου τη μοίρα.

Καταραμένο Σάββατο,
μου πήρες την χαρά μου,
συμφορά μου, συμφορά μου.

Απόψε έχω στην καρδιά
προαίσθηση μεγάλη,
πως θα γυρίσεις γρήγορα
στο σπίτι μας και πάλι.

Καταραμένο Σάββατο,
μου πήρες την χαρά μου,
συμφορά μου συμφορά μου.