Παραμονή της επετείου
βουτιά στο χρώμα του καδμίου
έγινα κόκκινος
Σε βρήκα μ’ άλλον στο κρεβάτι
κι ο διάδρομος οχιά φευγάτη
ο κατασκότεινος
Βγήκα στο δρόμο είχε πλημμύρες
γαλότσες και πυροσβεστήρες
εκεί αναλήφθηκα
Κι έρχομαι τώρα σαν αέρας
σαν προϊστορικός αστέρας
να εκδικηθώ όσα φοβήθηκα

Στρίβω Θησέως το τιμόνι
σε αγαπώ και πέφτει χιόνι
είμαι το θύμα σου.
Και στο παρμπρίζ μου την οθόνη
όποια φιγούρα κι αν ζυγώνει
παίρνει το σχήμα σου.
Είσαι αθώα, είσαι σκύλα
ή του μυαλού μου κατρακύλα
ζητάει το σώμα σου
Και κάποιος ίσως που μου μοιάζει
κι αυτό το μίσος μ’ ανεβάζει
φιλάει το στόμα σου

Να σε σκοτώσω ήρθα, δεν ήρθα να μείνω
ήρθα να γίνω απόψε για σένα πληγή
Μα όπως γυρνάς τα μάτια όλα τα σβήνω
ήρθα να μείνω για πάντα μαζί σου καρδιά μου στη γη