Γιά σε μεθώ κάθε βραδιά
πως να σε σβήσω απ’ την καρδιά
που σ’ ένα βράδυ σε μια ώρα ξαφνικά Ι
μου ‘φερες μπόρα Ι
και ζητώ να βρω τη λησμονιά

Μια νύχτα ζήσαμε μαζί
μα πάντα ο νους σε ξαναζεί
όνειρο ήσουν στο σκοτάδι Ι
μια μαστόρισσα στο χάδι Ι
μ’ ‘αφησες αγιάτρευτη πληγή

Ήσουνα τόσο ελκυστική
μια άγνωστη περαστική
γλυκοεγλέντισα κοντά σου Ι
κι αν δεν ξέρω τ’ όνομά σου Ι
πάντα η καρδιά μου σε ποθεί