Δρόμοι και συντριβάνια
δίχως νόημα
η πίκρα κι η ορφάνια
ήρθαν πρώιμα

Και οι δεντροστοιχίες
με τ’ αγάλματα
κρύβουν τις δυστυχίες
και τα σφάλματα

Έτσι είν’ ο κόσμος φίλε
τι να πρωτοπεις
μες στο σκοτάδι στείλε
φως της αστραπής

Θεέ μου πως ξεγελιούνται
με τον έρωτα
και την αυγή γεννιούνται
κι άλλα τέρατα

Κοίτα στην Παλαιστίνη
και στο Λίβανο
στήσανε το καμίνι
και τον κλίβανο

Έσπειρε με μανία
το δαιμόνιο
χλώριο και αμμωνία
κι αντιμόνιο

Έτσι’ είν’ ο κόσμος φίλε
τι να πρωτοπείς
μες στο σκοτάδι στείλε
φως της αστραπής

Κράτα κι αυτά τα λόγια
σαν ενθύμιο
κι έβγα να δεις το μπόγια
και το δήμιο