Με περνάς γενεές δεκατέσσερις
κι είναι νύχτα, περασμένες οι τέσσερις
δεν αντέχω
Μου ζητάς να σου δώσω τη διάσταση
θεατρίνος σε άθλια παράσταση
δεν την έχω!

Φίλησέ μου τα παιδιά
όταν θα είμαι μακριά τους
πες να ντύνονται καλά
και ν’ ακούνε τη μαμά τους
και στα δεκατέσσερά τους
όλα θα βρουν τη σειρά τους

Τα παιδιά κοιμούνται στο πάτωμα
από κάτω τριγυρνούν κάποια άτομα
σαν κι εμένα
Σε παντρεύομαι πάλι και ρίχνομαι
στων ερώτων τα κύματα πνίγομαι
τα χαμένα...