Αχ με τα όνειρα γίνεται ο άνθρωπος
άσπρο καινούριο σκαρί
πίνει απ’τις θάλασσες
και την καρδιά του κερνάει
Κι όταν κουράζεται κλείνει τα μάτια του
και να πετάξει μπορεί
σ’αυτά που αγάπησε σ’ότι ναυάγησε
και σ’ότι δεν τον ξεχνάει

Ψυχή και σώμα είμαι ακόμα ορκισμένος
στον δικό σου ουρανό
το μονοπάτι αυτό που διάλεξες και χάθηκες
δεν είναι ο δρόμος μου
Εγώ για χρόνια έχω μάθει να μην βλέπω
ένα φάρο κοντινό
και να επιστρέφω κάθε νύχτα
στο λιμάνι της ζωής μου μόνος μου

Αχ με τα όνειρα γίνεται ο άνθρωπος
ένα φεγγάρι μικρό
άστρο που καίγεται και τις ευχές του
σκορπάει
κι όταν κουράζεται κλείνει τα μάτια του
και τριγυρνάει για καιρό
σ’αυτά που αγάπησε σ’ότι ναυάγησε
και σ’ότι δεν τον ξεχνάει

Ψυχή και σώμα είμαι ακόμα ορκισμένος
στον δικό σου ουρανό
το μονοπάτι αυτό που διάλεξες και χάθηκες
δεν είναι ο δρόμος μου
Εγώ για χρόνια έχω μάθει να μην βλέπω
ένα φάρο κοντινό
και να επιστρέφω κάθε νύχτα
στο λιμάνι της ζωής μου μόνος μου