Χτυπάς την πόρτα πίσω σου και λες θ’ αργήσεις
δε θα μιλήσεις άλλο γι’ αυτά
γι’ αυτά που διώξαν τη χαρά απ’ αυτό το σπίτι
και μας αφήσαν με τα μάτια αδειανά.

Μ η βιαστείς να γυρίσεις δίπλα μου
πλάτη γύρνα μου, χρόνο ζήτα μου
μη βιαστείς για να γυρίσεις πάλι δίπλα μου
πες πως χάσαμε, δες πού φτάσαμε
μείνε μακριά.

Καλύτερα από μακριά και πικραμένοι
παρά δυο ξένοι τόσο κοντά
το `μαθα πια πως οι αληθινά χαμένοι
είναι όσοι κρύψαν της αγάπης τη φθορά.

Μη βιαστείς να γυρίσεις δίπλα μου
πλάτη γύρνα μου, χρόνο ζήτα μου
μη βιαστείς για να γυρίσεις πάλι δίπλα μου
πες πως χάσαμε, δες που φτάσαμε
νιώσε με ξανά.