Πήγε μεσάνυχτα και βρέχει απ’ το πρωί
και εγώ εδώ χωρίς ανάσα και χωρίς πνοή
βρήκα κουράγιο, βρήκα αντοχή να αντιδράσω
μ’ αφήνεις μόνο μου σε μια καταστροφή
να ζω στο γκρίζο σου τοπίο μια ζωή
και ν’ απορώ γιατί να πρέπει να σε χάσω

Τώρα που μπορώ να σβήσω κάθε λάθος σου μεγάλο
και το δρόμο της φυγής σου που μπορώ να αναβάλω
τώρα που μπορώ να σβήσω όσα σφάλματα έχεις κάνει
μια συγγνώμη αν ζητήσεις, μια συγγνώμη μόνο φτάνει, μόνο φτάνει

Κοίταξε πίσω σου πριν φύγεις μια στιγμή
και ψάξε μες στο βλέμμα σου να βρεις την αφορμή
να σου μιλήσω, το τέλος μιας αγάπης να προφτάσω
μ’ αφήνεις μόνο μου σε μια καταστροφή
να ζω στο γκρίζο σου τοπίο μια ζωή
και ν’ απορώ γιατί να πρέπει να σε χάσω

Τώρα που μπορώ...