Δεν είχα λόγο να περάσω
δε μ’ είχε φέρει ο δρόμος ξανά από κει
μα έπρεπε κάποιον να προφτάσω
και βγήκα πάλι σ’ αυτή την ίδια τη στροφή
σ’ αυτή την ίδια τη στροφή το πρόσωπό σου
έμενε ακόμα ζωντανό
άκουσα πάλι μες το δρόμο την ηχώ σου
γύρισα κάτι να σου πω

Σα να `χε γίνει φονικό
του έρωτα ήταν τα χέρια
στου φόβου μας το πυρετό
τελειώσαμε κι εσύ κι εγώ
Σαν να `χε γίνει φονικό
του έρωτα ήταν τα χέρια
μας έσπρωξε στο χωρισμό
χαθήκαμε κι εσύ κι εγώ

Δε στάθηκα άλλο να κοιτάξω
είχα ένα κόμπο στη ψυχή
κι έπρεπε κάποιον να προφτάσω
μα τώρα μέσα στα δυο μου μάτια ήσουν εσύ
γιατί σε τούτη τη στροφή το πρόσωπό σου
έμενε ακόμα ζωντανό
άκουσα πάλι μες το δρόμο την ηχώ σου
να μου φωνάζει