Ένα Αυγουστιάτικο φεγγάρι
Μια γρανίτα παγωμένη
Κάποια παμπάλαια ταινία
Και η καρδιά μου αναμμένη

Τόσα και τόσα καλοκαίρια
Ζεστά και ερωτευμένα βράδια
Μα όταν ανάψανε τα φώτα
Ήταν η θέση δίπλα άδεια

Μένει λοιπόν
Απ’ το πρόγραμμα σκισμένη μια σελίδα
Το `χα σκεφτεί
Πως θα πονέσει τελικά η ηρωίδα

Μου το `χες πει
Στο παρελθόν ποτέ ξανά να μη γυρνάω
Μα πως πονώ
Το Αυγουστιάτικο φεγγάρι σαν κοιτάω

Μια παλιά φωτογραφία
Πέντε έξι φίλοι μαζεμένοι
Να ο Βασίλης, η Αλίκη
Κι εμεις οι δυο αγκαλιασμένοι

Γονάτισες στην παραλία
Με τράβηξες και μένα χάμω
Θυμάμαι σήκωσε αέρα
Γεμίσαν τα μαλλιά σου άμμο

Μένει λοιπόν σε μια πόζα
ένα χαμόγελο ωραίο
Τι τραγικό να μένει κάτι
που ήταν τόσο στιγμιαίο

Μου είχες πει θα σε ξεχάσω
με την πρώτη ευκαιρία
Όμως εγώ...
δεν ξαναντίκρισα ποτέ μου παραλία

Μου το `χες πει
Στο παρελθόν ποτέ ξανά να μη γυρνάω
Μα πως πονώ
Το Αυγουστιάτικο φεγγάρι σαν κοιτάω