Βήματα ελαφριά, βήματα δικά μου
και ανοικτά παράθυρά μου
είδα το ντουνιά πάλι μια σταλιά
απ’ τα ψηλά τ’ ανάκτορά μου.

Ειμ’ ένα μικρό ταξίδι και στο γυρισμό
έχω σφαλιστά τα μάτια να μη δω σταθμό
ρίχνω ονόματα, σημάδια έρωτες ζητώ
έχω φάρο μου εσένα να μην ξεχαστώ.

Βήματά μου αργά, δρόμο να χαρείτε
ποιος ξέρει χνάρια μου αν σβηστείτε
είδα τη χαρά φάρο στη στεριά
βήματά μου εκεί να με οδηγείτε.