Δε με φοβίζει η μοναξιά ούτε οι μεγάλοι δρόμοι
δεν με λυγίσανε ποτέ του κόσμου αυτού οι νόμοι.
Της μάνας μου κόρη μικρή και μάνα του παιδιού μου,
γυναίκα εκείνου π’ αγαπώ, αφέντρα του κορμιού μου.
Μάνα και παιδί μαζί, κορίτσι και γυναίκα,
εννιά ζωές μου τάξανε, να ζήσω θέλω δέκα.

Στης λάγνας της Ανατολής σαν γέρνω την αγκάλη
στα μάγια αντίδοτο έχω εγώ της Δύσης προσκεφάλι.
Μες στης γιορτής τη μουσική την κόλαση αντέχω
και στον παράδεισο να βγω το μυστικό κατέχω.
Μάνα και παιδί μαζί, κορίτσι και γυναίκα,
εννιά ζωές μου τάξανε, να ζήσω θέλω δέκα.