Έφτιαξες μονάχος με τα χέρια σου
βάρκα για να φύγεις
ας φορτώσεις κάπου εκεί και ‘με
να σε συντροφεύω άσε με
κάποιας πίκρας τα κύματα
θα μας πάρουνε πέρα από δω

Αν γνωρίσεις ποτέ κάποια Μαρία παλιά
κάτσε δίπλα της, γύρνα μίλα της, άγγιξε πιο βαθιά
αν γνωρίσεις ποτέ κάποια Μαρία παιδί
μες τα λόγια της, μες τη φλόγα της
τα χνάρια μου θα βρεις

Έμαθες μοναχός με τη σκέψη σου
κόσμους να πλανεύεις
αν πλάνεψες κάποτε και ‘με
στη δική σου αλήθεια βάλε με
και της μοίρας τα κρίματα
σβήνουν όσο μυρίζει ζωή