Βάφτηκες στο πρόσωπο
να συναντήσεις τη νύχτα
στο σκοτεινό της στρόβιλο
να σβήσεις την αλήθεια

Ντύθηκες στα ψεύτικα
με ρούχα λεκιασμένα
πίσω από λόγια κάλπικα
κρύβεσαι κουρασμένα

Λες και δεν ξημέρωσε ποτέ...

Μαύρες θάλασσες τα δύο μάτια σου
που τα σκόρπισες τα κομμάτια σου
τα φυλάκισες στα γινάτια σου
σ’ όσους κοίμησες στα κρεβάτια σου.
Μαύρο όνειρο ό,τι πόθησες
ότι σου `λειψε το απώθησες
την αγάπη σου δεν τη γνώρισες
κι από μέσα σου την εξόρισες.

Το παρελθόν σου μια πληγή
που δεν την έγιανε ο χρόνος
έμεινε να σ’ ακολουθεί
πάντοτε ο ίδιος δρόμος.

Λες και δεν ξημέρωσε ποτέ...