Απόψε πάλι θα χαθώ στης μοναξιάς μου το βυθό
και μες τη πλάνη του μυαλού μου
Tο βλέμμα σου είναι ψυχρό
κι εγώ ακόμα απορώ στις αντοχές του εαυτού μου

Εσύ βαθιά μου μια πληγή και νιώθω πως θα εκραγεί
ο πόνος που’ χω στην ψυχή μου
Χιλιάδες όνειρα μισά, τρελός αέρας που φυσά
ο χρόνος στη ζωή μου

Στη μέση εγώ του πουθενά και όλα μοιάζουν μακρινά
κι εσύ να παίρνεις μια ζωή χωρίς να δίνεις
Τι κι αν ακόμα είσαι εδώ, κοντά μου ψάχνω να σε δω
ανάμεσα μας μια ρωγμή, μα δεν την κλείνεις

Η μοναξιά με κυνηγάει είναι αργά, πολύ αργά
σε μένα πρέπει να γυρίσω,
γιατί κοντά σου είδα πως σκοτώνεις ότι αγαπάω
και πληγωμένος πως να ζήσω;

Εσύ βαθιά μου μια πληγή και νιώθω πως θα εκραγεί
ο πόνος που’ χω στην ψυχή μου
Χιλιάδες όνειρα μισά, τρελός αέρας που φυσά
ο χρόνος στη ζωή μου

Στη μέση εγώ του πουθενά και όλα μοιάζουν μακρινά
κι εσύ να παίρνεις μια ζωή χωρίς να δίνεις
Τι κι αν ακόμα είσαι εδώ, κοντά μου ψάχνω να σε δω
ανάμεσα μας μια ρωγμή, μα δεν την κλείνεις