Για μένα όπου γης είναι πατρίδα
κι αν έχω άδειο πορτοφόλι,
είναι δικιά μου η πλάσις όλη
και ζω στο κόσμο αυτό χωρίς ελπίδα.

Όπλες κι όπου του βγάλει η βράση,
αν φτιάσει η δουλειά ή αν χαλάσει
δεν έδωσα ποτέ μου δεκαράκι
αν είναι λεωφόρος ή σοκάκι.

Αγάπη έχω μόνο τη ζωή μου,
το χάρο δεν τον εφοβούμαι
και όσα πάνε κι όσα `ρθούνε,
είναι κοντό και σάπιο το σχοινί μου.

Σαν άντρας θέλω να πεθάνω,
σα μερακλής το κέφι μου να κάνω
κι άσε τον άλλο κόσμο να γελάσει,
δε ξέρει τι ζητά σ’ αυτή τη πλάση.

Ο νους μου ανεμόμυλος γυρίζει,
ποιος κάνει πόλεμο κι ειρήνη,
ποιος λευτεριά και δικαιοσύνη
και γίνεται κουρκούτι και σαστίζει.

Αφεντικό στην ιστορία γράψε
και τη δική μου θεωρία:
Τον κόσμο άρτσι μπούτσι και λουλάς,
υπογραφή Αλέξης ο Ζορμπάς.