Αγνωστη πόλη πως βρέθηκα εδώ
καφενεία και δρόμοι και σπίτια
ζωό αδέσποτο μονάχος γυρνώ
νυχτοπούλι που τρέμει την νύχτα

Κίτρινα φώτα, σκοτάδια αδειανά
δυο αιώνες, δυο χρόνια, μια μέρα
η μνήμη ουρλιάζει και με σπρώχνει ξανά
στο εδώ, στο αλλού, στο πιο πέρα

Λάθος πόλη, λάθος ζωή διάλεξε η ζωή μου
μείνε μαζί μου...
Λάθος πόλη, λάθος στιγμή διαλέξαν τα ονειρά μου
μείνε κοντά μου...

Ολοι κοιτάζουν, δε με βλέπει κανείς
κι ούτε ένα βλέμμα να σε θυμίζει
το κρυμμένο πένθος μιας μεγάλης γιορτής
το αόρατο τείχος του χτίζει

Ξημέρωσε, φεύγει τ’ ουρανού η πληγή
πουθενά τ’ ονομά σου δεν είδα
στης Τυφλίδας το κάστρο κλαίει ένα παιδί
κι εγώ κλαίω μονάχος στην Χαλκίδα