Ξαφνικά ακούω ένα μωρό να κλαίει
Κι όλα τα σημάδια μου δείχνουν πως
Η φωτιά αιώνια αιώνια καίει
Μέσα του σμίγουν η γη κι ο ουρανός
Στην αυλή μου άνοιξα πηγάδι βαθύ
Νερό δεν βρήκα τα παράτησα
Μα απ’ το χώμα αυτό πήρε μορφή
Μπροστά στο θαύμα άναυδος στάθηκα

Ζωή που απ’ το θάνατο ζυμώθηκε
Στα πόδια του στάθηκε και περπατά
Κι ο κόσμος για χάρη του σώθηκε
Πήρε τη φωνή μου και τραγουδά

Στη σκέψη μου τρίζανε φύλλα ξερά
Σύμβολα ιδέες και διλλήματα
Μα η πνοή του τώρα δίνει ξανά
Ζωή στ’ άψυχα σχήματα
Απάτητα μονοπάτια μαύροι ουρανοί
Σαν πυροτέχνημα σκόρπισε φως
Και την κάθε εικόνα πλάθει απ’ την αρχή
Τα μάτια του είναι ένας μικρός Θεός

Ζωή που απ’ το θάνατο ζυμώθηκε
Στα πόδια του στάθηκε και περπατά
Κι ο κόσμος για χάρη του σώθηκε
Πήρε τη φωνή μου και τραγουδά

Το τραγούδι αυτό είναι ένα μωρό που κλαίει
Στο στήθος μου πόνος που κλείστηκε
Τώρα διέξοδο ανοίγει το λαιμό μου καίει
Νύχτα μέσα στη θύελλα γεννήθηκε