Στις ερωτήσεις θες ν’ απαντήσεις, να λύσεις γρίφους παλιούς
στις αναμνήσεις θέλεις να κλείσεις της γης τους άγριους παλμούς.
Μικρές οι λέξεις, πώς να το χωρέσεις τ’ ακριβό μυστικό
κι αν δεν το ξέρεις, όσο κι αν το θέλεις, δεν μπορώ να σ’ το πω.

Ζητάς να μάθεις, να ξεδιψάσεις από της γης την πηγή
μ’ αυτά που ξέρεις πάντα μαθαίνεις, δεν έχει άκρη η αυγή.
Μες τη ζωή σου, μόνο εκεί. θυμήσου, θα τη βρεις την κλωστή
αυτήν που υφαίνει, ό,τι μας ζεσταίνει κι ανασαίνει η ψυχή.

Κι αν σκοτεινιάζει κάπου χαράζει, μακριά η μέρα ξυπνά
κι αν συννεφιάζει μη σε τρομάζει, κρατά το φως η καρδιά.
Κι απ’ τα αστέρια πέφτει μες τα χέρια στάλα στάλα η φωτιά
κρατάς τ’ αστέρια μες τα δυο σου χέρια, μη ζητάς πιο πολλά.

Και κάποιο βράδυ στείλε καράβι στον ξεχασμένο γιαλό
ονείρου χάδι βάλε σημάδι, μη φοβηθείς τον καιρό.
Νερό και δυόσμο πότισε τον κόσμο, μόνο αυτό σου ζητώ
δυο φύλλα δυόσμο χάρισε στον κόσμο, σώσε το μυστικό.