Ήπια του πόθου το κρασί
κι’ είμαι μια θάλασσα αναμμένη,
δεν έχω πια υπομονή
κι’ άλλο η καρδιά δεν περιμένει.

Έχω στο Έρωτα ψυχή
κύμα κι αγέρι στ’ όνειρό μου
μόνο που άργησες πολύ
και δε μου φτάνει η γη μωρό μου.

Έλα να στήσουμε χορό
κάτω απ’ τα’ αστέρια κάποιο βράδυ
φεύγει η ζωή σαν το νερό
κι’ η μοναξιά βαθύ σημάδι.

Στις παραισθήσεις θα με βρεις
και στα γλυκά φιλιά θα μ’ έχεις
κι’ αν τύχει κι αποκοιμηθείς
στα όνειρά σου θα με βλέπεις.

Ήπια του πόθου το κρασί
κι’ είμαι μια θάλασσα αναμμένη,
δεν έχω πια υπομονή
κι’ άλλο η καρδιά δεν περιμένει.