Στη μνήμη μιας παλιάς φωτογραφίας
σε κάποιο τοίχο που `χει γκρεμιστεί
ψάχνω να βρω το σώμα μιας αγίας
που από τα πάθη της είχε κολαστεί.

Σώματα που πεθάναν ένα βράδυ
κι ακολουθούν αρχαία διαδρομή,
είναι γυμνά και γέρνουν στο σκοτάδι
κι αφήνουν σπίθες που λάμπουν στο κορμί.

Στη μνήμη μιας παλιάς φωτογραφίας ζω τους αιώνες
σε μια μικρή στιγμή. Ο χρόνος έχει τώρα σταματήσει
δεν έχει δώρα να μας αρνηθεί, δεν έχει θάματα
να μας ζητήσει, δεν έχει σώμα να τ’ απαρνηθεί.