Αλεξανδρίτσα μ’ σ’ αγαπώ γιατί έχεις μαύρα μάτια
που σαϊτέυουν τις καρδιές, τις κάνουνε κομμάτια
στης Αλεξανδρίτσας τον παχύ λαιμό
έγειρα λιγάκι ν’ αποκοιμηθώ

Τι μου `πες και δε σου `καμα τι μου `πες κι είπα εγ’ όχι
και μ’ άφησες και καίγομαι στου έρωτα τη λόγχη
τα μάτια ρίχνεις κάτω και το μαντίλι σου
δεν πήρα μιαν αλήθεια από τα χείλη σου

Τα μάτια σου όποιος τα φιλά κι αναζητά το μέλι
σκλάβο να τον πουλήσουνε στης Μπαρμπαριάς τα μέρη
τα μάτια βάζεις κάτω και την αδηλωσιά
την έρημη τη γνώμη δεν την αλλάζεις πια