Παντού γύρω φυτρωμένα
των παθών τα κούφια δέντρα
μέσα μας σαν δάσος απολιθωμένο,
την απελπισιά σκορπίζουν
της κακίας και μαυρίζουν
της καρδιάς το χώμα το πρασίνισμενο.

Άκαρπα και άχρηστα καμμένα δέντρα των παθών στο χώμα της ψυχής
βαθειά είναι χρόνια τώρα ριζωμένα ριζοτόμοι όμως θα γενούμε ’μείς.

Ζητάμε, πάντα ζητάμε χαρά να βρούμε κι όλο να ζούμε
μέσα στα δάση της Θείας χάρης στα καρποφόρα ουράνια δέντρα.
Στη ρίζα θε να χτυπάμε όλα τα σκάρτα άκαρπα δέντρα
και να φυτεύουμε της αγάπης της αρετής τα ουράνια δέντρα.

Μας βαραίνουν στη ζωή μας
και στην πιο κρυφή πνοή μας
μαυρισμένα δέντρα ορθωτά ακόμη.
Άχρηστοι κορμοί καμμένοι
κι άλλο τώρα δε μας μένει
να γενούμε των παθών μας ριζοτόμοι.